Wendy Kanters schrijft regelmatig blogs over supply chain gerelateerde zaken die haar bezig houden. Waaronder de uitdagingen waar planners in deze tijden voor staan. Want hoe bepaal je welk artikel je wel of juist níet op voorraad legt? Laat je je leiden door de meningen van – bijvoorbeeld – je salescollega’s, of zijn er ‘spelregels’ die je kunt toepassen?
Overweeg jij ook om het orderpickproces te optimaliseren? Zou je van een person-to-goods naar een goods-to-person proces willen? We leggen je uit hoe robots hierbij kunnen helpen.
Supply chain professionals in de handel, de industrie maar ook bij webwinkels, hebben vaak een blinde vlek voor verpakkingsmanagement. Ze steken al hun energie in het verfijnen en optimaliseren van magazijnprocessen, voorraadbeheer, transport, maar naar verpakkingsprocessen wordt nauwelijks om gekeken
Covid-19 heeft een grote impact op de vraag naar online verkoop. Deze verandering veroorzaakt kleinere ordergroottes, maar zorgt ook voor een stijging in het aantal orders. Bovendien is er meer snelheid qua levering geboden.
E-commerce heeft de vraag naar logistiek vastgoed spectaculair doen toenemen. Wat eerst in winkels lag, ligt nu in grote distributiecentra (dc’s) langs de snelweg. Maar waar zet je als e-commercebedrijf je dc’s neer? Zo dicht mogelijk bij de klant of juist ergens centraal? En waarom laat je je toeleverancier die spullen eigenlijk niet op voorraad houden?
Covid-19 heeft de groei in online boodschappen geaccelereerd. De grootste spelers, Albert Heijn, Jumbo en Picnic, investeren fors in distributiecentra (dc’s) om aan deze groei en consumenteneisen te kunnen voldoen. Supply Chain Magazine bracht samen met Next Level, ontwikkelaar van logistiek vastgoed, de dc’s van supermarkten opnieuw in kaart.
Inkopers moeten vaak al hun creativiteit en inventiviteit aanwenden om de leverancier zover te krijgen de condities nog wat verder te verbeteren. En als dat lukt, dan geeft dat een heerlijk warm gevoel. Maar de vraag is of al deze schouderklopjes, loftuitingen en warme gevoelens eigenlijk wel terecht zijn. Misschien wel, maar eerlijk gezegd weten we het niet echt.
De meest basale vorm van leveranciersbeoordeling is een formulier waarop men een beoordeling geeft over een leverancier op een aantal zelfgekozen punten. Binnen organisaties van enige omvang is dit echter een heilloze weg: te arbeidsintensief en daardoor te infrequent, te subjectief, te foutgevoelig en daardoor te kwetsbaar op de langere termijn.
Tja, die had Koos niet aan zien komen. Hij vond zelf wel al een tijdje dat er een leveranciersbeoordelingssysteem moest komen, maar kon er domweg de tijd niet voor vinden. Hij was te druk de dagelijkse operatie in de lucht te houden. En nu was zijn baas hem voor. Maar waar moest hij beginnen? Op welke manier en in wat voor een systeem kon hij de prestaties van zijn leveranciers het beste vastleggen?
De meeste inkopers begrijpen wel dat het beoordelen van leveranciers nuttig kan zijn. Maar waar je leveranciersbeoordeling allemaal voor in kunt zetten en welke effecten het zal hebben, is niet bij iedereen bekend.
